Marielle

"Achteraf kan ik zeggen dat ik zo blij ben dat ik hulp heb gezocht."

- Marielle

“Na mijn bevalling werd er in het ziekenhuis geadviseerd met iemand te gaan praten over de bevalling, omdat ik de bevalling niet als prettig had ervaren. Ik heb daar een tijd over getwijfeld, want zoveel vrouwen vinden de bevalling geen pretje en is het dan nodig om daar hulp voor te zoeken? Toch merkte ik dat de bevalling niet lekker zat en het mij belemmerde. Helemaal met oog op een nieuwe zwangerschap in de toekomst, leek het mij toch goed eens te gaan praten. De gynaecoloog in het ziekenhuis had mij Angelique van Nova Vita geadviseerd, dus daar ging ik heen.

Het begon met het opschrijven van het bevallingsverhaal en het intakegesprek. Tot die tijd had ik de herinnering aan de bevalling zo veel mogelijk weggestopt, maar dat kon nu niet meer. Al merkte ik voor de gesprekken ook dat verhalen over zwangerschap en bevalling, een geboorteaankondiging of iets anders baby-gerelateerd mij al een naar gevoel kon geven. Ik was een beetje jaloers op anderen die wel een fijne bevalling hadden gehad of het wel hadden ‘gekund’ (zo voelde dat toen, dat ik het niet goed had aangekund, dat ik had gefaald) en dat zat me in de weg.

Voorafgaand aan de gesprekken overheerste bij mij het gevoel van falen: ik had het niet goed gedaan, ik had het niet gekund, ik was zwak geweest, door mijn toedoen had mijn kindje een vervelende komst op de wereld moeten meemaken. Angelique legde mij in de gesprekken meer uit over bevallingen op zichzelf, hoe je lichaam dan werkt, hoe een inleiding voor je lichaam is en welke dingen ervoor kunnen zorgen dat een bevalling wel of niet als prettig wordt ervaren. Gaandeweg ging ik steeds meer zien dat de omstandigheden waarin ik moest bevallen, het gegeven dat ik mij niet gehoord voelde, dat de stappen erg snel gingen, dat er een protocol gevolgd werd waarvan niet afgeweken leek te kunnen worden, er allemaal bij elkaar voor hadden gezorgd dat mijn bevalling niet prettig voelde. En dat dit heel jammer en verdrietig is, maar niet iets wat ik mijzelf moet verwijten.

Gaandeweg de gesprekken en door de oefeningen heen heb ik de bevalling steeds meer een plekje kunnen geven: het was niet fijn geweest en dat vind ik verdrietig. Maar het is nu eenmaal zo gelopen en ik hoef mijzelf dat niet meer te verwijten. Door deze ervaring heb ik geleerd wat ik wel en niet wil en dat ik op mijn eigen intuïtie mag vertrouwen, mocht ik nog een keer gaan bevallen.

Achteraf kan ik zeggen dat ik blij ben dat ik hulp gezocht heb hierbij. Met een aantal gesprekken voelde ik mij al zoveel beter en heb ik de bevalling steeds meer een plek kunnen geven. Ik voel mij niet meer schuldig, naar mijzelf niet en naar mijn zoontje niet en kan weer met plezier en medeleven naar ander geboortenieuws luisteren!”